Op de Dag van De Laar werd door wethouder Bob Roelofs een kunstwerk onthuld van Ton Mulder, een kunstenaar die woont in De Laar. Het motief spreekt haast vanzelf: ontmoeting mens en mens en mens en dier. Het werd meteen ook ‘goedgekeurd’ door een kindje uit de buurt. Ton maakt figuratieve beelden in beton en kunststof. Ook De Verkijker boven de ingang van de Sporthal is van hem. Zie voor een interview met Ton Mulder in het wijkblad Laarnieuws nummer 3 met de volgende link: https://wijkdelaar.nl/bekijk-online/ Het kunstwerk is te vinden op het grasveldje naast de Sporthal.
De dag was verder heel gezellig, er was wat te eten en te drinken, er waren stalletjes met dingen te koop, er was een valkeniersshow en er was ook een lezing over de architectuur van De Laar gegeven door stedenbouwkundige Wim Lavooij. Bij die Valkeniersshow werden diverse vogels getoond, ook door hen te laten vliegen over het verzamelde publiek. In de erbij gegeven uitleg viel mij op dat de grijpkracht van zo’n roofvogel zeer veel groter is dan de bijtkracht van een leeuw, en dat als zo’n roofvogel eenmaal bijvoorbeeld een konijn te pakken heeft, dat dat beestje dan echt kansloos is om nog te ontsnappen en in de greep van die klauwen snel doodgaat. Ook kan zo’n vogel via z’n klauwen voelen of er nog een hartslag is in z’n prooi. Op die manier worden er dan de zieke en zwakkere exemplaren in een populatie gegrepen, wat dan het geheel van de soort ten goede komt.
Wat betreft de architectuur van De Laar… Iedereen zal wel eens ervaren hebben dat het heel moeilijk is om je te oriënteren in De Laar. Al die huisjes en weggetjes, het lijkt allemaal hetzelfde, en er zijn geen opmerkelijke punten, hoge flats, kerktoren, die je een idee kunnen geven waar je nu eigenlijk bent. Het heeft ermee te maken dat de architectuur van De Laar een reactie is op de strakke blokkendoosbouw van na WOII. Er moesten toen snel heel veel huizen gebouwd worden en vaak werd er dan gekozen voor grote rechthoekige flats en woontorens. Maar omdat dit soort bouw uiteindelijk als enorm saai en zielloos werd ervaren, ging men uitkijken naar een ander soort architectuur. De beroemde architect Aldo van Eijk ging daarvoor zelfs naar Afrika om te kijken hoe daar de dorpen in elkaar steken. Het resulteerde in de zogenaamde bloemkoolstructuur van een wijk als De Laar. Je gaat dan uit van een hoofdweg die zich vertakt in subwegen en woonerf en met daarom heen gelardeerd de huizen in verschillende variaties. Dit geeft dan een heel knus en tegenwoordig ook heel groen resultaat, maar het geeft dus wel dat gebrek aan oriëntatie. Om die reden zijn bijvoorbeeld Rijkerswoerd en de Schuytgraaf toch weer meer overzichtelijk gebouwd naast grote centrale wegen.
Foto en tekst: Dick Broere
Info over Dag van de Laar: https://wijkdelaar.nl/2024/08/20/dag-van-de-laar-24-augustus-a-s/
